Reflecties Les 1.3 SC studiemiddag - MO ROZENBE

[MaChigLing]

Schrijf hier je reflecties over hebzucht en verlangen

[MaChigLing]

REFLECTIES MO ROZENBERG - UIT CLASSROOM KOPIE

31 maart, zondag
Vandaag geen beoefening gedaan, maar wel naar een filmpje gekeken.

1 april, maandag
Tijdens de ochtendmeditatie drong het besef bij me door, dat ik erg veel last heb van uitstelgedrag, vooral de laatste dagen. Waarom stel ik dingen uit, waarvan ik vind dat ik ze moet doen, zoals nu: de zolder opruimen. (Dat moet echt gebeuren, want na komend weekend wordt daar een nieuwe cv ketel geplaatst, en dan moetne ze er wel bij kunnen. Het opruimen staat al sinds vorige week in de planning, en vanmiddag laat heb ik eindelijk een begin gemaakt.) Ik zie dit als gehechtheid aan een gewoontepatroon; mijn geest kan allerlei dingen verzinnen die belangrijker waren dan het opruimen, maar da tis rationeel. Ik besloot dus om er vanavond tijdens de meditatie over te reflecteren: waarom stel ik het uit. Er kwam naar boven, dat het angst kon zijn. Ik probeerde contact te maken met die angst, het echt in mijn hart te voelen. Waar ben ik bang voor. Ik visualiseerde Chamma en toen opeens zag ik het: het is faalangst, ik ben bang dat het weer niet gaat lukken om los te laten. Veel van de spullen op zolder had ik vóór de verhuizing al moeten opruimen, en dat lukte toen ook niet. Het is zowel eigenlijk angst om los te laten èn angst dat me dat niet gaat lukken. Het voelde als een opluchting dat dit naar boven kwam, wan thet voelde echt, en niet als iets dat ik ‘bedacht’ had.
Maar wat voor tegengif ik hiervoor kan inzetten, weet ik niet.

[MaChigLing]

REFLECTIES MO - KOPIE UIT CLASSROOM

26 maart, dinsdag
Dit kwam tijdens mijn reflectie over vandaag naar boven: ik ben heel veel bezig met het oplossen van problemen van anderen. Meestal wordt het niet als een probleem gepresenteerd, maar is het iets wat me gewoon verteld wordt, en dan ga ik al denken: hoe zou ik die persoon kunnen helpen, hoe zou ik het makkelijker / beter kunnen maken voor die persoon. En dan ga ik veel tijd steken in bijv. het uitzoeken van informatie die die persoon misschien zou kunnen helpen. Terwijl die persoon mij er niet om gevraagd heeft.
Maar ik kan het niet laten, ik moet het gewoon doen. Is dit misschien gehechtheid aan waardering? Want dat krijg ik meestal wel terug. En zou het tegengif dan kunnen zijn: liefdevolle vriendelijkheid voor mezelf?

27 maart, woensdag
Ik had me vandaag voorgenomen om SC in mijn gedachten te brengen, iedere keer als ik iets warms zou drinken. Is niet gelukt. Morgen weer proberen.
Verder bezig geweest met het proberen te herkennen van gehechtheid, dat vind ik nog moeilijk.

28 maart, donderdag
Begonnen met het beluisteren van de opname van afgelopen zondag na de pauze. Daarin ging het juist om het herkennen van gehechtheid. Het was heel leerzaam om het weer te horen, want nu herken ik gehechtheid die ik gisteren niet zag. Ik had een probleem met mijn PC, en ik moest actie ondernemen. Ik wist niet zo goed hoe of wat ik het beste kon doen, was bang dat ik bestanden kwijt zou raken of teveel zou moeten betalen. Dat hield me de hele dag erg bezig. Ik was dus absoluut niet open.
Vandaag wilde ik me opnieuw focussen op het herkennen van gehechtheid, en als ik het herken, de mantra een paar keer reciteren. Maar ik kon geen gehechtheid herkennen.

Ik ben weliswaar echt met SC bezig, maar het grijpt me niet, en het voelt ook niet naar.

29 maart, vrijdag
Vandaag geen beoefening kunnen doen ivm werklui over de vloer en ’s avond een afspraak.

30 maart, zaterdag
Tijdens het reflecteren merkte ik op, hoe gehecht ik ben aan het gewoontepatroon van alles rationeel willen oplossen, ook het nemen van beslissingen. Bijv.: zal ik die bank kopen of niet, zal ik naar dat bandje gaan kijken of niet. Ik wordt dan echt gegrepen door het zoeken naar de beste oplossing of beslissing. Er is dan geen ruimte om mijn gevoel te raadplegen.
Als ik me gewaar wordt van zo’n gewoontepatroon, wil ik mezelf stoppen en kijken: wat zegt mijn gevoel.

[MaChigLing]

REFLECTIES MO - KOPIE UIT CLASSROOM

Maureen Rozenberg 25 mrt.

2019-03-25

Vandaag heb ik geprobeerd om SC te visualiseren, dat lukte niet echt. Tijdens mijn formele beoefening (voor het eerst weer sinds tijden, ik heb o.a.1 x de mala ‘E Ma Ho’ gedaan) lukte het ook niet goed. Ik realiseer me, dat ik sinds de vorige studiemiddag niets meer heb gedaan, ik heb de info niet opnieuw gelezen of anderszins gestudeerd, dus haar beeld zit niet in mijn hoofd.
Ook is mijn studiemateriaal niet op orde. Al reflecterend bedacht ik, dat ik steeds maar uitstelgedrag heb: als ik eerst maar alles op orde heb, dan kan ik ècht gaan beoefenen. Maar dat op orde brengen blijf ik maar uitstellen, doordat ik me steeds laat afleiden.
Kan dat ook een gehechtheid zijn: afleiding? Niet aan je doel toekomen? Er is nog niet naar boven gekomen welke kwaliteit ik daar tegenover zou kunnen zetten.
Misschien zouden we bij de volgende bijeenkomst een korte begeleide mediatie kunnen doen met de visualisatie van SC, en een reflectie, en die nabespreken?

[Cindy Bloemberg]

Afleiding kan gehechtheid zijn. Je kunt naar je motivatie kijken: blijkbaar ligt je motivatie bij iets anders. Misschien iets waar je aan gehecht bent en waar een soort van 'dwangmatigheid' in zit. Dan is het idd gehechtheid.

Ik kan in de meditatiegroep op woensdagavond wel een meditatie doen waar je het over hebt.

[Cindy Bloemberg]

Wat een mooi inzicht in je laatste reflectie. Over je faalangst. Ik denk dat die echt uit de wijsheid kwam.